طراحي دکوراسيون داخلي- براساس معني مندرج در لغت نامه آکسفورد، دکوراسيون داخلي عبارت است از: «هماهنگ سازي طراحي شده براي به جلوه درآوردن رنگ‌ها، اثاثيه و ساير اشياء در يک اتاق يا ساختمان به صورت هنرمندانه». دکوراسيون داخلي همانند ساير هنرها، داراي سبک و ريزه‌کاري‌هاي متفاوتي است که براساس سليقه‌ها و نيازهاي دوران، دستخوش تغيير مي‌شوند. معماري داخلي آفرينش فضاست، فضايي که در عين زيبا و خاطره انگيز بودن عملگرا و کارآمد نيز باشد. در واقع طراح با تنيدن اصول فني و تخصصي معماري داخلي با حس زيبايي شناسي، فضايي را طراحي مي‌کند که بيانگر هويت، نياز، درک و خواسته‌هاي مخاطبش است. دکوراسيون داخلي حلقه اتصال ميان معماري و طراحي داخلي است. اين رشته از طرفي همانند معماري با ساختمان و اجزا و عناصر سازنده ساختمان سروکار دارد و از طرفي مانند طراحي داخلي بر فضاهاي داخلي تاکيد دارد اگر بگوييم معماري با مسائلي با مقياس بزرگ شهري در تماس است تخصص معماري داخلي در مقياس انساني و ارتباط با فضاهاي عمومي و شخصي است. و ماحصل آن ارتباط انسان با جهان پيرامون است. معماران داخلي علاوه برداشتن دانش کافي در زمينه معماري به توسعه و دريافت حس دريافتي از فضاهاي معمارانه مي‌پردازند به گونه‌اي که حس تعلق و يکپاچگي را در فضا به وجود مي‌آورد و به عبارت ديگر به معماري فضا از نقطه نظر ساکنان يا استفاده کنندگان آن مي‌پردازد
تاريخچه
آيا تاکنون از خود پرسيده‌ايد که پيشينه اين هنر به چه زماني باز مي‌گردد؟ مطمئناً علاقه انسان به تزئين و آرايش محل زندگي‌اش امري تازه نيست حتي اين احتمال وجود دارد که نقاشي‌هاي دوران غارنشيني، سواي مسئله اطلاع‌رساني، نقش تزئيني نيز داشته‌اند.
به هر روي، هنگامي که در سال 1922، هاوارد کارتر (Howard Carter)، باستان شناس بريتانيايي، مقبره توتنخامون (Tutankhamen) را گشود؛ نقاب طلاي خالص، جواهرات ظريف و اشياء تزئيني که در کنار جسد و در داخل مقبره قرار داده شده بود، بينشي وسيع درباره چگونگي زندگي مصريان و علاقه آنان به تزئينات و طراحي را در اختيار محققان گذاشت که به نوبه خود آغازگر جستجويي دنباله‌دار و منجر به تجلي يافتن شکوه سبک اوليه مصري شد. حفاري‌هاي اوليه نشان داد که حتي بي‌نواترين خدمتکاران مصري هم، لوازم روزمره خانه‌شان را تزئين مي‌کرده‌اند، امري که براساس استاندارهاي فعلي در خور توجه است اينکه مصريان هرگز به راحتي رازهاي خود را برملا نمي‌کردند، به همين روي مشخص نيست که دقيقاً علاقه و انگيزه آنان براي طراحي از کجا سرچشمه گرفته است. فرضيه‌ها و استدلال‌هاي مستمري در اين زمينه مطرح شده است. آنچه مي‌دانيم اين است که سبک‌هاي آغازين طراحي از مصر نشأت گرفته‌اند.
رومي‌ها اساتيد مسلم طراحي بوده‌اند و هنوز هم از بسياري جهات، خصوصاً در زمينه طراحي کلاسيک، سرآمد طراحان جهانند. علاقه وافرشان به اشياء زيبا و سبک آسايش طلبانه‌شان در آثار به جامانده کاملاً قابل ملاحظه است. آنها علاقه‌مند بودند تا ثروت و موقعيت اجتماعي‌شان را به نمايش بگذارند و به زندگي مجلل و سبک پر زرق و برق تمايل داشتند. به دليل موفقيت آنان در زمينه طراحي داخلي، حتي با معيارهاي نوين هم هنوز در زمره بهترين‌هاي اين هنر محسوب مي‌شوند. ميزان آسايش و نقاشي‌هاي زيباي فضاي داخلي خانه‌هايشان که به صورت نقاشي ديواري و موزائيک‌کاري کف جلوه‌نمايي مي‌کرد، از شگفت‌آورترين موفقيت‌هاي طراحي داخلي آن زمان بوده است. آنها با تمامي آراستگي و آذيني که مي‌توانستند متصور شوند مبلمان، ميزهايي با پايه‌هاي پنجه مانند، صندلي، اثاثيه خاص و مبلمان راحتي را طراحي مي‌کردند و مي‌ساختند. ضيافت‌ها و شيوه زندگي مجلل مهم‌ترين بخش هستي‌شان بود و از اين‌رو اين امر را در آرايش خانه‌هايشان متجلي مي‌ساختند.
برخلاف روميان، يوناني‌ها در زمينه دکوراسيون داخلي چندان شهره نبودند و شهرت اصلي‌شان به خاطر سبک معماري فوق‌العاده‌شان است که هنوز هم در شهر آتن قابل ملاحظه است. پس از سقوط امپراطوري روم و اشاعه مسيحيت، سبک سرد و صومعه مانندي بر دکوراسيون داخلي خانه‌ها حکمفرما شد. شيوه‌هاي کلاسيک، آزادي طراحي، زيبايي‌دوستي و تجمل‌پرستي رومي جاي خود را به تخته‌هاي تيره و خانه‌هاي بي‌تزئين دادند.
گرچه هنرمندان دوران گوتيک، سعر کردند تا حدي از اين بي‌پيرايگي بکاهند، اما عملاً اين سبک تا زمان ظهور رنسانس حکمفرما بود. با تولد دوباره آزادي‌هاي هنري؛ زيبايي و تزئين، مجدداً به خانه‌ها بازگشت. تعدد هنرمندان به نامي که پس از رنسانس با آنها روبرو مي‌شويم، خود گواهي بر اين امر است.
در ملل شرقي نيز علاقه به دکوراسيون داخلي زيبا کاملاً آشکار است. مبلمان و تزئينات چيني، فرش‌هاي ايراني، صدف‌کاري‌هاي ژاپني و مجسمه‌ها و نقاش‌هاي پر رنگ و لعاب هندي، همه نشان دهنده علاقه اين ملل به زيباسازي فضاي زندگي‌شان است. گرچه سبک دکوراسيون داخلي شرقي با شيوه غربي آن تفاوت‌هاي بسياري دارد.
با اين همه اگر علاقه‌منديد تا به عنوان يک دکوراتور داخلي حرفه‌اي به کار مشغول شويد، بهتر است پيش از هر کاري به مطالعه دقيق و کامل تاريخ هنر و معماري بپردازيد تا کاملاً با انواع سبک‌ها و شيوه‌هاي مرتبط با اين حرفه آشنا شويد. بسياري از طراحان داخلي سرشناس، سبک‌ها و مبلمان‌هايي را به نام خود به جا گذاشته‌اند. گرچه ساختمان‌ها و فضاي داخلي آنها بايد سبک و شيوه زندگي زمان خود را منعکس کنند، اما اين عمل بدون آگاهي از پيشينه آنها ميسر نمي‌شود. بسياري از طراحان داخلي با آميختن چند سبک و حتي به کار بردن المان‌هاي شرقي و غربي در مکاني واحد، فضايي را خلق مي‌کنند که علاوه بر تنوع و زيبايي، آرامشي خاص را براي ساکنينش به ارمغان مي‌آورد.