آلاچيق به طور سنتي ساختاري باز و تابستاني دارد و براي گفت و گو کردن، صرف غذا، مطالعه و آرامش يافتن در فضاي باز (Outdoor) طراحي شده است. به گفته برخي اولين آلاچيق ها در هلند طراحي شده است، جايي که نمونه هاي اوليه آن،راز سنگ ساخته مي شد. امروزه واژه "آلاچيق" به سازه هاي خارجي بسته هم اطلاق مي شود.
آلاچيق چه باز باشد و چه بسته، در بهينه ترين حالت، ديوارهاي آن از چوب هاي رنگ شده هستند. گرچه چوب هاي هوا خورده شده، فلز و حتي سنگ هم مورد استفاده قرار مي گيرند، اما بايد گفت اين مصالح براي استفاده در الاچيق ها بسيار نامناسب هستند.
اکنون در بسياري از مناطق دنيا، آلاچيق چوبي به يکي از رايج ترين محصولات ساختماني تبديل شده است. گفتني است برخي جهت درگير نمودن بادهاي خنک با اين سازه، آن را روي تپه يا بلندي هاي طبيعي يا مصنوعي مستقر مي کنند.

تاريخچه آلاچيق

آلاچيق يا کلاه‌فرنگي يا طارَم سازه‌اي چوبي يا فلزي است که در گوشه باغ ها ،پارک‌ها يا باغچه‌ها قرار داده مي‌شود و به عنوان سرپناهي براي نشستن در هواي باز استفاده مي‌شود. اين سازه‌ها معمولاً داراي گنبد هستند و اطرافشان باز است.
نام فارسي اين سازه تارم است که در متون قديمي بيشتر به صورت طارم نوشته شده‌است ولي امروزه واژه آلاچيق که واژه‌اي ترکمني است رواج بيشتري دارد.
در غرب آلاچيق‌ها بيشتر سده نوزدهم در باغ‌هاي افراد ثروتمند ديده مي‌شد و معمولاً در پيرامون آن‌ها گلکاري انجام مي‌شد. امروزه آلاچيق‌هاي چوبي پيش‌ساخته را مي‌توان از فروشگاه‌هاي وسايل باغچه خريداري کرد و در حياط خانه قرار داد
منبع: سورن چوب